Zie www.soulsinging.net

 


 

Meezing Concert Serie


 "De Stem van je Hart"

Samenzingen en afwisselend de klank in Stilte laten natrillen

Jan Kortie Meezingconcert 

vrijdag 15 november 2013 in Groningen


A) Avond Concert: reserveren mogelijk, niet nodig
Het lied van de Ziel: Meezingconcert  
Jan Kortie - piano en zang

Voorprogramma: Timbre Koren Spirituele en Wereld Muziek o.l.v. Erik Huele

Vrijdag 15 november 2013
Locatie: Lutherse kerk, Haddingestr. 23 te Groningen
Aanvang: 20.00 uur
Entree: 17 € (of envelop met wat voor jou haalbaar is)
Zaal open om 19.15 voor koffie en thee.



B) Middagworkshop Stembevrijding door Jan Kortie

Vrijdagmiddag 15 November 2013: 13.30 - 16.30 uur
Locatie: De De Beurs, A-Kerkhof Zuid Zijde 4 - 9711 JB Groningen
Entree: 37 € (of envelop met wat voor jou haalbaar is, wel aanbetalen ivm reserveren).
Reservering (gewenst i.v.m. wachtlijst): 
erikhuele@gmail.com of tel. 050 - 312 46 50



Verder samenzingen kan bij de Timbre Koren Spirituele en Wereld Muziek op
woensdag- en donderdagavond, wekelijks of 2 wekelijks.       




If you can Talk, you can Sing

Meezingen!
Schilderij: Agniescka Ledwon


Organisatie: Stichting Timbre

Middag Workshop Stembevrijding door Renze Ferwerda

zie www.renzeferweda.nl

Info volgt
 

Jan Kortie - piano en zang: zie artikel onderaan

Vrijdag 15 november 2013

Inschrijving:

Na aanmelding liefst per mail en definitief door storting van het gehele bedrag (of 10 euro aanbetaling in geval van envelop, de rest in de envelop ter plekke) t.n.v. E. Huele, Groningen, Triodosbank nr 390.196.118

Verder samenzingen kan bij de Timbre Koren o.l.v. Erik Huele op woensdagavond (Spiritueel Koor)
 en donderdagavond (Wereldmuziek Koor), wekelijks of 2 wekelijks.
Welkom voor proeven ( 5 euro)


Nadere info over Renze Ferwerda en Jan Kortie zie hieronder:

Middagworkshop Stembevrijding door Renze Ferwerda: De stem van mijn hart

Hoe klinkt “de stem van mijn hart?”

Hoe klinkt mijn stem als hij vrij komt en zonder remmingen laat horen wat er in mij leeft.
Hoe wordt mijn stem de stem die de luisteraar kan beroeren en raken; de stem die mijn hart laat spreken en tenslotte ook mijzelf raakt?

Sommigen denken dat alleen een handjevol beroemde zangers en zangeressen daartoe in staat zijn, maar Renze Ferwerda is er van overtuigd dat iedereen die dat wil contact kan maken met de stem van zijn of haar hart. Hij helpt je vandaag om je stem vrij te maken. Maar vrij worden is niet zomaar wat doen. Een zanger kan pas echt op weg naar vrijheid als ie contact maakt met wat er leeft in zijn/haar instrument. Dat instrument/lichaamsbewustzijn is juist de poort naar vrijheid. Het betekent de balans vinden tussen je stem aansturen en ontvangen. Daarvoor 0000000000 kan ( not "moet") de een een beetje meer leren controleren en de ander mag juist een beetje meer proberen los te laten. Renze is een meester in zijn regie-achtige coaching, op weg naar je eigen unieke stem. Hij leert je echt te zingen op de manier die het beste bij je past.

Verdere info over Renze's werkwijze:
Zingen is een prachtig middel om in het nu te zijn. Zingen brengt ons van denken naar voelen. Voelen is lichaamsbewustzijn. Het lichaam, dat de poort is naar de beleving van het nu en van ons zanginstrument. En het lichaam zou ook de poort mogen zijn naar emoties en denken. Maar ons alledaagse zelf schiet eerder in emoties en denken zonder nog contact te hebben met het lichaam.

Renze Ferwerda werkt met zangvormen, die ons in het nu brengen. Zangimprovisaties maken daar een belangrijk deel van uit. Improviseren is niet zomaar iets doen, maar jezelf heel goed leren volgen van moment tot moment. Dit wordt een bijzondere workshop, die geen honderd stappen vooruit zet maar één duidelijke stap zet onderweg naar morgen in een intensief genot van het moment.

Avond Meezing Concert De stem van mijn hart:
Een concert om mee te zingen en te luisteren
Met singer-songwriter en zang inspirator Renze Ferwerda - zang en Erik Huele - pian
o

Renze Ferwerda laat je zingen in het "nu". Een warm mens, die je als een geboren muzikale reisleider de mogelijkheden van je stem laat ontdekken en gebruiken. Met hem ben je zo mee. Zijn motto: "Geniet van het onbekende". Dus is dit concert niet geheel vastgelegd, maar laat het alle ruimte om in de interactie met het publiek te laten ontstaan wat mogelijk is. En als zanger en stemkunstenaar, die o.a. ook thuis is in de wereld van het boventoonzingen, is er heeel veeel mogelijk. Een ding is zeker, Renze zal met ons zingen en voor ons zingen. Want als zanger/tekstschrijver staat hij vaak in het theater en vaak ook gewoon op je feest te zingen. Zijn liedjes zijn uniek, omdat ze de luisteraar bij zichzelf brengen. Verrassend ook omdat wie hem nog niet kent na afloop zich zal afvragen waarom je nog nooit van hem gehoord hebt. De stem van mijn hart is ook de titel van een van Renze's prachtige cd's.

info:www.renzeferwerda.nl en www.myspace.com/renzeferwerda

 
 
 Jan Kortie over het Meezingconcert
 “Het Lied van de Ziel”
 

 Jouw ziel wil zingen. Zingen is misschien wel de meest directe manier
 waarop we de schoonheid van onze ziel, van onszelf in de wereld
 kunnen brengen. Woorden zijn daarbij eigenlijk nagenoeg overbodig,
 hoewel soms handig. Onze klank volstaat.
 
 De ziel houdt van eenvoud. De waarheid is nooit ingewikkeld. Voor een
 oprechte klank is geen zangscholing vereist, geen goed je best doen.
 Jij met jouw stem, precies zoals die nu is, meer is niet nodig.
 Daarin schuilt de magie van het zingen van mantra’s en: de toewijding
 aan de eenvoud van de ziel. Het gaat om korte stukjes tekst, soms
 maar een paar woorden, een enkele zin. Op een melodie die je
 gemakkelijk onthoudt. Denken is niet nodig. En dat schept ruimte om
 gewoon te zijn met de klank, met de samenzang, met de betovering van
 de herhaling en de soms wonderschone muziek die daaruit als vanzelf
 ontstaat.
 
 Bij “Het Lied van de Ziel” zingen we met een grote groep eenstemmige
 en eenvoudig meerstemmige mantra’s en andere mooie, gewijde melodieën

 uit zeer diverse religieuze en spirituele richtingen, in allerlei
 talen. Veelal met pianobegeleiding.
 
 Een deel van de muziek is zeer ingetogen, een ander deel is uitbundig
 en vreugdevol.
Het licht is gedempt, de sfeer is verstild,
 meditatief. Het gaat daarbij allereerst om de beleving van het lied
 van jouw ziel, en het gaat vervolgens eventueel ook om onze
 gezamenlijke bezieling. Zonder verplichting, er is niets
 voorgeschreven dat je zou moeten voelen of geloven. Zo kunnen we ons
 openen voor de soms magische momenten waarop heelheid en éénheid
 voelbaar zijn.
 
 Tussen het zingen door zijn we stil, de afwisseling van stilte en
 gezang doet beide nog meer tot hun recht komen. Stilte is de
 golflengte waarop de ziel tot ons spreekt
, zei de popmusicus Sting
 ooit. De muziek houdt dan ook eigenlijk niet op, hij klinkt na, trilt
 door en inspireert. En in de stilte wordt nieuwe muziek weer geboren.
 
 Meezingen!
 
 Jan Kortie over de middagworkshop Stembevrijding
 
 Er is er vooral veel aandacht voor de ontplooiïng van de
 individuele stem
, ofschoon we ook wel samen zingen. Zingen is een
 fascinerend proces, je stem is een zeer persoonlijk en dus kwetsbaar
 instrument. En wat je al zingend tegenkomt staat nooit los van wat er
 verder in je leven gebeurt en aan de hand is. Je kunt je zingen
 verrijken als je echt op zoek gaat naar de expressie van jouw unieke
 verhaal. En je kunt je leven verrijken als je je stem loslaat in
 datgene wat hij het liefste doet: ongedwongen muziek maken.
 
 In de workshop werken we aan de
 ontwikkeling van je stem, je zingen, je muziek. Daarbij wordt vooral
 geïmproviseerd, op een manier waarop dat voor iedereen toegankelijk is.
 
 Eerst werken we aan de fysieke aspecten van het zingen.
 
 Iedere zanger en zangeres, ook degene die zijn kunsten alleen in de
 badkamer beoefent, maakt z’n eigen fascinerende, maar niet altijd
 makkelijke zoektocht door. We zoeken naar onze innerlijke kracht om
 die vervolgens gefocust en gedoseerd maar zonder overbodige
 terughoudendheid tot expressie te brengen. Al zingend ontwikkelen we
 de bereidheid om ons helemaal te geven. We zien soms angst onder
 ogen, maar laten ons er niet door stoppen en zingen het lied dat nu
 in ons is. En zo ervaren we al doende de vreugde van de vitaliteit
 die door ons heen stroomt.
 

 Organisatie: Stichting Timbre

Artikel uit Dagblad de Trouw (2 maart 2009):

ziel wil zingen - dat heb ik altijd geweten'

’De ziel wil zingen - dat heb ik altijd geweten’

Het is geen koor met repetitieavonden, de deelnemers zijn geen lid van de club, het is geen kerkgemeenschap waar je erop wordt aangekeken als je er niet bent. Toch komen één vrijdagavond in de maand honderden mensen naar de Amsterdamse Amstelkerk. Onder leiding van Jan Kortie (55) zingen zij ’Het lied van de Ziel’.


Het is vrijdagavond, tegen half acht. Fietsen worden aan rekken en lantaarnpalen geketend, mensen lopen de witte, houten Amstelkerk in. Binnen staat een vleugel, eromheen stoelen met daarop een A4’tje met een paar woorden, een enkele zin – eenstemmige of eenvoudig meerstemmige mantra’s en andere gewijde melodieën uit verschillende religieuze en spirituele richtingen. Achter het Tibetaans, Sanskriet en Latijn staat een korte Nederlandse omschrijving van de betekenis.

Om kwart voor acht begint Jan Kortie te spelen. Langzaam verstomt het geroezemoes. Vanaf acht uur speelt en zingt hij voor. De melodieën die hij uit zijn vleugel tovert, liggen gemakkelijk in het gehoor. Mensen neuriën mee, al snel zingen ze. Ingetogen of uit volle borst.

„We zingen op zo’n avond eenvoudige teksten die ertoe doen”, vertelt Jan Kortie een week daarvoor. „Ook de melodie is simpel – je hoeft er dus nauwelijks bij na te denken. Goed je best doen is niet nodig. Het gaat om jou, met jouw stem, precies zoals die op dat moment is. Op die manier kun je je echt verbinden met jezelf, met jouw ziel die wil zingen. Ja, dat die wil zingen heb ik altijd geweten.”

Je gaat eerder tussen honderdvijftig dan tussen acht mensen staan, als je twijfelt aan je zangtalent, zegt Jan Kortie. „Je ontspant gemakkelijker en dan gaat het beter.”

De ingeving om mantra’s te zingen met een gelegenheidskoor kreeg hij negen jaar geleden toen hij met zijn zoon een trektocht door de Himalaya maakte. Zelf vond hij het een geweldig idee, maar na een veelbelovende start wisselde het aantal deelnemers sterk. „Soms waren er zo weinig mensen dat de zaalhuur hoger was dan de inkomsten. Ik heb het zelfs wel eens afgelast.” Twee jaar geleden dacht Jan Kortie: Ik doe het nog één jaar en als het dan niet loopt, hou ik ermee op. „Toen heb ik de avonden een andere naam gegeven: ’Het lied van de Ziel’. Het vergde moed om dat te doen; mantra’s zingen klinkt afstandelijker, vlakker. Maar door het te noemen wat het was, stonden er op een avond ineens zestig mensen. Ik schrok ervan. Vanaf toen groeide het – iedere keer kwamen er meer mensen bij.”

Sinds afgelopen september komen er minstens honderdvijftig mensen per keer. Vanwege de grote belangstelling verhuisde Kortie de avonden naar de Amstelkerk. „Een geweldige plek waarvan een enorme spirit uitgaat. De samenzang klinkt er rijk.”

Iedereen kan zingen, is de stelling van Jan Kortie. „Als iemand zegt dat hij dat niet kan, is dat interessant onderzoeksterrein. Mensen durven niet te zingen, uit angst, pijn, frustratie, schroom of verlegenheid. Daarvan word je je bewust als je het toch doet. Zingen is geen kunstje dat de een wel kan en de ander niet. Het gaat mij erom dat iemand ervaart: dit ben ik, ik laat jou horen wat er in mij is. Zingen gaat altijd over jouw hele zelf. Dat is heilzaam. We zitten vaak opgesloten in van alles en nog wat – in wat goed is en slecht, wat mooi en niet.”

Na twintig minuten die nog het meest weg hebben van een koorrepetitie sterft de laatste klank in de Amstelkerk weg. Ga maar lekker zitten, moedigt Jan Kortie aan. „Het is vrijdagavond, je hoeft niets meer, en hier al helemaal niet. Als je wilt, doe je je ogen dicht.” Als hij na de stilte die volgt weer een noot aanslaat, trilt die recht je hart binnen.

Zingen en weer stil zijn – dat is spannend, vertelde Jan Kortie van te voren. „Die afwisseling is bijzonder. De zang trilt na en als er dan vanuit stilte weer muziek komt, is iedere noot heel aanwezig. ”

Uit de vleugel klinkt een melodie die tot neuriën uitnodigt omdat je haar vaag herkent – o ja! die hebben we net geleerd! De stilte gaat weer over in zang. Inmiddels is het buiten donker en zijn binnen de lichten gedempt. De sfeer is verstild, meditatief bijna. In de schemer doet het er steeds minder toe of je zuiver zingt of niet.

„Ik wil niemand voorschrijven wat hij moet voelen of geloven”, zegt Jan Kortie. „Ik zeg: jouw ziel wil zingen, dat is echt zo. Je bent niet alleen en wat jij te zingen hebt, doet ertoe. Je hoeft er je best niet voor te doen. Je komt gewoon en dan zie je maar wat er gebeurt. Voor sommige mensen is het een fijne avond, anderen ervaren het als een spirituele, soms zelfs een mystieke ervaring van heelheid en eenheid.”

„Soms zoek je voedsel voor de geest, hier krijg ik vitaminen voor de ziel”, zegt Kees van Dam (47). Hij komt vaker. „Na zo’n avondje zingen ben ik helemaal opgeladen. Je kunt je hier helemaal concentreren op zingen en stil zijn. In die eenvoud schuilt pure kracht. En Jan Kortie is iemand die je op je gemak stelt en tegelijkertijd weet wanneer hij zijn mond moet houden: Ook heel prettig.”

Het spontaan ontstane koor in de Amstelkerk zet nog een mantra in. Door vierstemmig te zingen („En als jij vindt dat de componist een stem vergeten is, zing jij die gewoon”) klinkt er ineens als vanzelf een wonderschoon geluid door de kerk.

© Trouw 2009.

Van economieleraar tot stembevrijder

Zijn pianospel noch zijn stem waren goed genoeg voor het conservatorium. Dus ging Jan Kortie economie studeren en werd leraar. Zijn hart bleef niettemin bij de muziek. En nu, vijfentwintig jaar later, staan amateurs en professionele musici in de rij om door hem hun stem te laten ’bevrijden’ uit het keurslijf van goed en fout, zuiver en onzuiver, van angst en frustratie. Hij noemt zichzelf tegenwoordig stembevrijder, en leidt mensen op die dat ook willen worden.

Als tiener had hij een droom. Hij zit daarin op de voorste rij van de stadsschouwburg in Eindhoven. Het Brabants orkest speelt de negende van Beethoven: Alle Menschen werden Brüder. De dirigent wordt plotseling niet goed. Jan klimt op het podium en neemt de leiding over koor en orkest.

Jan Kortie vertelde voor het eerst over die droom toen hij tegen de dertig was en in een therapiegroep zat omdat hij zich ’niet happy’ voelde. Hij gaf economie op een middelbare school in Vught en had gesolliciteerd naar een vergelijkbare baan in het hoger onderwijs. „Toch een vooruitgang, dacht ik.” De mensen in zijn therapiegroep waren niet onder de indruk. „Zij vroegen: maar waar dróóm je van? Toen werd me duidelijk dat mijn passie altijd geweest is om met mensen te zingen. Omdat ik opgroeide in Eindhoven, waar zeker in die tijd nog heel traditioneel werd gedacht, ging ik braaf economie studeren. Je leerde voor een bestaand beroep, je verliet het gebaande pad niet.”

Jan besloot zijn droom serieus te nemen. Op de middelbare school waar hij lesgaf, begon hij een schoolkoor. „Ik leefde helemaal op. De leerlingen waren enthousiast, ik vond het heerlijk. Ik nam zangles, ik ging zangcursussen geven. Langzaam maar zeker kon ik er een broodwinning van maken.”

Halverwege de jaren tachtig belandde Jan Kortie in Amsterdam. Hij werd docent bij het Muziekpakhuis, een ongesubsidieerde muziekschool in de hoofdstad. Het popkoor en het gouwe ouwe koor groeiden onder zijn leiding uit tot ieder ruim honderd mensen. In onder meer theater de Kleine Komedie maakte de koren furore met solisten als Brigitte Kaandorp, Mathilde Santing, Drs. P en Youp van ’t Hek. Kortie maakte ook naam met zijn gelegenheidskoren in het Vondelpark Openluchttheater. Halverwege de jaren negentig werd de koren hem teveel, zegt hij. „Het werd een druk om iedere keer een nóg leukere uitvoering te bedenken.”

Het is Jan Kortie’s wens dingen te organiseren waaraan ’iedereen’ kan meedoen. „Op een cursus ’muziekimprovisatie’ komen veel minder mensen af dan wanneer ik het een cursus ’badkamerzingen’ noem. Dan noem ik het dus Badkamerzingen. Ik was vroeger zo’n jongetje dat vaak niet mee mocht doen, dat er niet bij hoorde. Nu denk je dat als jongetje misschien al snel, maar ik had altijd het idee dat ik vreselijk mijn best moest doen. Als reactie daarop organiseer ik bijeenkomsten waarbij iedereen zich welkom voelt en waar we dingen doen waarvan ik weet dat iedereen ze kan.”